"38"
Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: - (瓶邪 ผิงเสีย)
**(a little bit) Spoiler Warning**
เคยมีคนบอกว่าอายุย่างสามสิบปลายๆ เป็นช่วงเวลาสมควรแก่การมีคู่ที่สุด
ด้วยเหตุผลว่า ชีวิตในช่วงอายุนี้เป็นช่วงเวลาที่อะไรๆ เริ่มอยู่ตัวแล้ว ดอกผลของการลงทุนลงแรงสร้างเนื้อสร้างตัวก่อนหน้าจะเริ่มปรากฏในช่วงอายุนี้ หรือหากใครยังไม่เริ่มลงหลักปักฐานอะไรสักอย่างในชีวิต ก็สมควรใช้เรี่ยวแรงที่ยังมีเริ่มต้นสร้างรากฐานตั้งแต่ตอนนี้ก่อนจะสายเกินไป
เพื่อนรุ่นพี่ของผมที่เป็นขาประจำก๊งเหล้าวงมหา'ลัยซึ่งไม่ได้เจอกันเนิ่นนาน ก็บอกว่าผมควรเริ่มคิดเรื่องการสร้างครอบครัวอย่างจริงจังเสียที เห็นผมไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ ก็พากันชี้หน้าผม บอกว่าไอ้อู๋เสียนี่มันเสือผู้หญิงในคราบละมั่งหนุ่ม เห็นเงียบๆ แบบนี้ แต่แท้จริงอาจควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ตบเข่าฉาด หาว่าเพราะเหตุนี้จึงไม่เคยเปิดตัวสาวไหน และยังไม่ลงเอยกับใครเสียที
แซวกันอย่างครึกครื้น ผมเพียงจิบเหล้าหัวเราะไปตามบรรยากาศ
เพื่อนๆ สมัยเรียนของผมล้วนรู้ว่าผมเป็นคนช่างเลือก ด้วยติดนิสัยคุณชายในตระกูลเก่าแก่ การจะพาหญิงสาวสักคนเข้าบ้านนั้นต้องเป็นเรื่องใหญ่ และจะต้องคัดเลือกหญิงที่ดีที่สุด เหมาะสมที่สุด จึงจะคู่ควรแก่การสืบทอดวงศ์สกุล
นานครั้งเข้าหน่อย พอพูดถึงเรื่องนี้ กระแสความคิดในวงเหล้าเริ่มเปลี่ยนไป ยามพูดถึงเพื่อนแต่ละคนที่ทยอยแต่งงานมีครอบครัวกันอย่างรวดเร็ว ตัวผมเองยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไร เพื่อนก็ชิงโบกไม้โบกมือ บอกให้ผมวางทิฐิคุณชายและธรรมเนียมเก่าแก่รุ่นอากงลง จะสาวไหนก็ลองคบดูไปก่อน ดีไม่ดีอาจได้ลองแอ้มเนียนๆ ถ้าไม่ใช่ค่อยเปลี่ยนคนใหม่ได้
แค่นั้นไม่พอ ยังตบท้ายว่าผมมันไอ้ลูกคุณหนูโพรไฟล์ดี หาเมียไม่ได้ไม่ห่วง ห่วงก็แค่กลัวมีลูกเมียไม่ทันใช้ เห็นพักหลังๆ นี้ผมเป็นสิงห์อมควันดุขึ้นทุกปี พรรคพวกถึงกับเผื่อแผ่ความเป็นห่วงเป็นใย กลัวผมจะต้องซั่มเมียสาวทั้งที่เจาะคอช่วยหายใจ
ผมยังคงไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ บอกเพียงแค่ว่ายังไม่เจอคนที่ใช่สักทีเท่านั้น เพื่อนๆ จึงพากันสรุปกันอย่างเดิม ว่าผมมันไม่ไอ้เสือหิวจอมเจ้าเล่ห์ก็คุณชายช่างเลือก น่ากลัวว่ากว่าจะได้เมียสักคนก็ตอนแก่
อนิจจา พอถึงเวลานัดกินเหล้ากันอีกเพียงไม่กี่ครั้ง เหล่าเพื่อนผู้ชายที่ทยอยแต่งงานแซงหน้าไปก่อนปีละคนสองคน พากันลงเอยด้วยการกลายเป็นพ่อบ้านใจกล้า แทนที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างคนหนุ่มไฟแรงผู้รักอิสระ กลับต้องดำรงอยู่ใต้โอวาทมนุษย์เมีย ใช้ไฟในวัยหนุ่มหมดไปกับการปั่นจักรยานเข้าออกร้านชำ ซื้อผงซักฟอกและผ้าอนามัยให้เมียในที่สุด
เมื่อนั้นคนที่หัวเราะทีหลังคือตัวผม ฟังเหล่ามิตรสหายอวดโอ่วีรกรรมไม่ทันขาดคำก็โดนเมียจ๋าโทรมาตามก็ตลกดี
ผมเคยอ่านเจอในนิตยสารสุขภาพเมื่อไม่นานมานี้ ผลการสำรวจพบว่า ผู้ชายจะมีเสน่ห์ที่สุดตอนที่อายุราว 34 ปี จากนั้นยังมีเวลาอีกหลายปีกว่าจะดูแก่ลงจนสังเกตได้ แล้วจึงค่อยหยุดดูดีเมื่ออายุล่วง 58 ปีเป็นต้นไป นักแสดงฮอลลีวูดที่ขึ้นแท่นชายหนุ่มที่เซ็กซี่อันดับต้นๆ ของโลกล้วนเป็นหลักฐานยืนยันอย่างดี
นั่นแสดงว่าตัวผมในตอนนี้ยังมีเวลาดูดีอีกไม่น้อย ดังนั้นก็ไม่แปลกอะไรมิใช่หรือ หากผมจะสงวนความหล่อเหลาและเสน่ห์ของชายโสดเอาไว้ให้เป็นที่ริษยาต่อไปอีกสักหน่อย
ชีวิตตอนนี้ผมดีอยู่แล้ว ทุกวันนี้ผมกินอิ่มนอนหลับ มีธุรกิจที่ดี ทำมาค้าขึ้น (หากไม่นับร้านที่หังโจว) มีหน้าตา มีบารมี มีทุกสิ่งที่ทำให้คนหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนที่เพียบพร้อมถึงที่สุด
ซิ่วซิ่วเคยบอกผมว่า ช่วงวัยนี้ของผมเป็นช่วงของการทำคุณต่อส่วนรวม คนที่มีลูกจะต้องอบรมลูก ถ่ายทอดองค์ความรู้ที่มี ส่งต่อสู่ชนรุ่นหลัง เพื่อสร้างประชากรที่ดีของสังคมในอนาคตต่อไป
"แต่พี่อู๋เสียไม่มีลูก ลูกศิษย์ก็ไม่มี หลานก็ไม่มี คุณงามความดีจะถ่ายทอดอะไรก็ไม่มี เกิดเป็นพี่นี่น่าสงสารเหลือเกิน" เธอว่าเช่นนั้น
ผมบอกเธอไปว่าผมมีลูกน้องให้อบรมมากพออยู่แล้ว คิดในใจว่าถ้าจะต้องอบรมสั่งสอน ก็สอนเธอคนแรกนี่แหละ ยัยจิ้งจอกปากร้าย
ซิ่วซิ่วหัวเราะเหมือนรู้ทัน บอกให้ผมระวัง แก่ตัวไปอาจกลายเป็นลุงแก่ขี้ตืดไม่รู้ตัว
จากนั้นบทสนทนาของเราก็จบลงอย่างไม่ค่อยมีประเด็นนัก
ก่อนจะไป ซิ่วซิ่วถามคำถามทิ้งท้าย "ฉันถามพี่จริงๆ พี่อู๋เสียไม่เหงาเลยเหรอ"
"ไม่อะ" ผมส่ายหน้ายืนยัน
"สักนิด?"
"ไม่อะ"
ก็จะให้ทำอย่างไรได้ ต่อให้ผมเหงาขึ้นมาจริงๆ ผมก็ไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตใครให้มาร่วมหัวจมท้ายกับคนเดนตายอย่างผมอยู่ดี ชีวิตของผมตอนนี้ อยู่เป็นโสดแบบนี้น่ะดีที่สุดแล้ว ควรนับเป็นเรื่องดีต่างหาก ที่ชีวิตผมต้องข้องแวะกับเรื่องวุ่นวายมากมายเสียจนไม่มีแม้กระทั่งเวลาสำหรับความเหงา
มีหลายครั้งที่ผมคิดทบทวนคำถามของเธอ ผมลองมองหาตัวอย่างรอบตัว พบว่านอกจากผมแล้วยังมีชายหนุ่มสัญชาติจีนที่ยังเป็นโสดเป็นเพื่อนผมอีกมากมาย
เอาคนใกล้ๆ ตัวก่อน ในครอบครัวผม นอกจากเตี่ยของผมที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับรื่องใต้ดินใดๆ แล้ว อาอีกสองคนของผมก็ยังครองตัวเป็นโสดจวบจนข่าวสารสุดท้ายที่ผมได้ยินได้ฟังมา
นายอ้วนอีก
เสี่ยวฮัวอีก
นายแว่นดำ...ผมไม่แน่ใจ แต่ไม่คิดว่าเขาจะผูกพันกับใครสักคนในเร็วๆ นี้แน่นอน
คิดแบบนี้ผมก็เบาใจลง นี่คงเป็นธรรมชาติของผู้ชายที่ทำอาชีพลงดินกระมัง
ผมชงชาหลงจิ่ง ชาดีของเมืองหังโจว แล้วนั่งลงจิบที่ริมหน้าต่างมองวิวทะเลสาบซีหูจากห้องทำงานด้านบน นี่คือการใช้เวลาในวันหยุดเงียบๆ ของผม
เป็นโสดน่ะดีจะตาย มีชีวิตอิสระ มีวันหยุดเป็นของตัวเอง ได้ใช้ชีวิตได้เต็มที่โดยไม่ต้องห่วงพะวงคนข้างหลัง
อยากไปไหนก็ไปไม่ต้องรอใคร อยากดูหนังก็เช่าแผ่นเอาก็ได้ (แต่อย่างเถ้าแก่อู๋ ขอให้มีเวลาพอดูหนังเต็มๆ เรื่องได้สักเรื่องก่อนเถอะ) ไปข้างนอกแล้วหาโต๊ะนั่งกินข้าวง่ายกว่าสองคนด้วย
ผมคิดว่าความเป็นอยู่ตอนนี้เหมาะสมดีแล้ว ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นการตัดสินใจของผมเอง
ไม่ใช่เพราะว่าผมหาไม่ได้ ไม่ใช่เพราะว่าผมช่างเลือก และไม่ใช่เพราะผมเป็นเสือผู้หญิงแต่อย่างใด
ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในสมอง ในชั่ววินาทีที่พลั้งเผลอใจลอย
หืม? อะไรนะ...
บ้าจริง ผมไม่ได้โสดเพราะกำลังรอใครอยู่สักหน่อยน่า!
+++
END
17/05/2015
Talk Time:
อืมมม เอาที่เถ้าแก่อู๋สบายใจนะ 55555
ตอนต่อ (มั้ง) ของเซตตัวเลขค่ะ ฮือ ไม่ได้เขียนฟิคจริงจังมาสักพักเลยค่ะ หมายถึงแบบที่ไม่กาวเยิ้มหลุดโลก 55555+ ยอมรับเลยว่าภาษาแปลกๆ ไปมาก เขียนไปเขียนมาจะกลายเป็นฟิค
แง ฮือ ทำไงดี เดดไลน์เล่มที่จะลงงานเต้ามู่เหลืออีกไม่ถึงร้อยวันแล้ว โฮ ร้องไห้หนักมาก
ด้วยรัก จากด้วง M.
ปล. สำหรับเรื่องที่ซิ่วซิ่วพูดถึง หมายถึงอันนี้ค่ะ → อ่านเป็นภาษาไทย อันนี้ภาษาอังกฤษ เราเคยเรียนตอนม.ปลาย ...แต่ไม่ตั้งใจเรียนค่ะ _(:3 」∠)_ ตอนอาจารย์สอนเรานั่งทำอะไรอยู่ไม่รู้ ตอนสอบก็ไปนั่งฟังเพื่อนติวหน้าห้องสอบแล้วซุยเอา กร๊าก พอโตมาแล้วรู้สึกเหมือนมันขาดอะไรไป รู้สึกว่ามีอะไรที่ติดๆ ในหัวที่อยากอยากเอามาแซวอู๋เสีย เลยไปหาอ่านย้อนหลังเอา (เนิร์ดเนอะ)
ว่าไปนั่น ที่จริงก่อนหน้านี้ฟิคเรื่องนี้ชื่อเรื่อง "28" ค่ะ เพราะในใจเราคิดว่าอู๋เสียคงยังติดแหง็กอยู่ในขั้นของช่วงอายุ 28 แน่เลย *ค่อกแค่ก* แต่เดี๋ยวจะแซวไม่มัน เลยเปลี่ยนเป็นอายุจริงดีกว่า /โดนปาที่เขี่ยบุหรี่ใส่
