[Daomu Fan-fiction][AU SEAL] 01: โอร๋งฉี่หลิง

 

"01. โอร๋งฉี่หลิง" (#DMBJdaily)

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) AU Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)


**Warning: แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นนิยาย AU (โลกสมมติ) นะคะ**
**เมากาวหนักมาก ควรใช้วิจารณญาณตลอดการรับชม**




"กษัตริย์ของพวกมันไม่ใช่มนุษย์ สิ่งที่คลานออกมาจากประตูนรกบานนั้น มันเป็นปีศาจ"


...
...


ผมมาช้าไป... เงื่อนเวลาสิบปีถูกผิดสัญญา "สิ่งแลกเปลี่ยน" ที่ถูกกักขังในประตูจึงถูกสาป

"โอร๋ง?"

แมวน้ำจางฉี่หลิงตัวเบ้อเริ่มคลานออกมาจากประตูสำริดบานนั้น




-1-

อู๋เสียที่มัวแต่ยืนอึ้งพูดไม่ออก โดนกองทัพนกหน้าคนโจมตี

แมวน้ำยักษ์สีดำสนิทตรงหน้ามีประสาทว่องไวกว่านัก เอาตัวเข้าปกป้องคณะเดินทาง มันกระโดดท่าแมวน้ำเหิน แท็กเกิ้ลบรรดานกหน้าคนแล้วเอาหางตบ

"กย๊าาาา"




-2-

แต่ด้วยความแตกต่างของร่างกายก่อนหน้านี้และร่างปัจจุบัน ทำให้ต่อสู้ได้ไม่ถนัด แม้จะขับไล่ไปได้ แต่การดวลครั้งนี้เขาไม่ได้กำไรเท่าไหร่นัก

เจ้าแมวน้ำโอร๋งฉี่หลิงมีลายสักกิเลนขึ้นทั่วตัว เป็นลายกิเลนย่ำไฟ ใต้เท้านั้นเป็นลวดลายละเอียดของลูกไฟสีดำ แผ่ลามไปทั่วตัว มันทรุดล้มลงพังพาบกับพื้น

เมื่อนั้นเถ้าแก่อู๋ถึงเพิ่งรู้ตัว รีบสั่งการให้ลูกน้องตรึงกำลังคอยระวังหลัง ส่วนเขาวิ่งเข้าไปหาแมวน้ำสีดำพิสุทธิ์ตัวนั้น

"เสี่ยวเกอ!" เขาร้องเรียก บัดนี้รู้แล้วว่าแมวน้ำตัวนี้คือจางฉี่หลิง คนรักของเขาจริงๆ นึกโทษตัวเองที่ช่างไร้เดียงสาเสียจนไม่อาจเข้าใจเรื่องง่ายๆ เช่นนี้




-3-

แมวน้ำดำฝืนกายผงกหัวขึ้นเพื่อมองใบหน้าเจ้าของเสียง ใบหน้าของคนที่เขาเองก็เฝ้ารอคอย

"โอร๋งโอร๋งโอร๋งโอร๋ง"

"ไม่เป็นไร นายไม่ได้ทำให้ฉันตาย" อู๋เสียตอบ




-4-

"โอร๋งโอร๋งโอร๋งโอร๋ง"

"ใช่ ฉันมาพานายกลับบ้าน" เถ้าแก่อู๋กระซิบ ใส่ซับแบบคิดเองเออเอง เขาพยายามกำตีนครีบของโอร๋งฉี่หลิงเอาไว้ จากนั้นก็หันไปตะโกน "ขอสัตวแพทย์ด่วน!"

"เราไม่มีสัตวแพทย์ ถึงเรามี ก็ไม่มีเครื่องมือรักษาแมวน้ำ" หยาเจ่ตอบ "ในบรรดาพวกเรา คนที่รู้เรื่องสัตว์ดีที่สุดก็มีแต่หลานของหมาห้าแบบคุณ"

กูรู้แต่เก่ากลมใหม่เหลี่ยม! ถัง ซ่ง หยวน หมิง ชิง! อู๋เสียคิดในใจ สุดท้ายก็เรียกให้พยาบาลคนมาดูแลแทนไปก่อน




-5-

ระหว่างที่เหตุการณ์ชุลมุน เถ้าแก่อู๋จุดบุหรี่สูบด้วยความกระวนกระวาย สักพักนายอ้วนก็เดินมาตบบ่าเขา

"ไม่เป็นไรน่าเทียนเจิน เรื่องนี้มันต้องมีทางแก้" มิตรสหายเก่าพยายามให้กำลังใจ แต่อู๋เสียส่ายหน้า

"ไม่ ฉันไม่ได้ฝึกฝนมาสิบปีเพื่อเจอเรื่องแบบนี้"

นายอ้วนไม่ได้พูดอะไร เพียงยืนมองอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาสลด

"ทำไมนายแว่นดำถึงไม่สอนวิธีปฐมพยาบาลแมวน้ำมาให้ฉันด้วย!"

"นายกังวลเรื่องนี้หรอกเรอะเทียนเจิน!"




-6-

หลังจากนั้น โชคดีที่ โอร๋งฉี่หลิงไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก พักฟื้นเพียงไม่นานก็ใช้ตีนครีบไถตัวเดินได้ เขายังคงเป็นแมวน้ำหล่อผู้เงียบขรึมและพูดน้อยเช่นเดิม

เดินทางขากลับ หลังออกจากตำหนักทิพย์พิมานเมฆ คืนนั้นพวกเขาตั้งแคมป์ด้วยผ้าใบกันหิมะใต้ซอกหินระหว่างทาง

ระหว่างที่เถ้าแก่อู๋กำลังไม่แน่ใจว่าอาหารบีบอัดที่มีจะเอาให้แมวน้ำกินได้หรือเปล่า เขากำลังคิดถึงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นตลอดการเดินทางต่อจากนี้ พอคิดว่าอะไรๆ คงไม่เป็นไปตามแผน ก็เกิดความรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมา

ในตอนนั้นเองโอร๋งฉี่หลิงก็ตะกายพาร่างอุ้ยอ้ายหนาเตอะมาตรงหน้าเถ้าแก่อู๋ จากนั้นก็ซบหน้า นอนลงบนตัก

อู๋เสียจ้องมองกลับไป แมวน้ำเงยหน้ามองตอบ นัยน์ตาสีดำสนิทของโอร๋งฉี่หลิงไม่ฉายอารมณ์หรือความคิดใด เขาไม่รู้ว่าเหตุใดทำไมจึงรู้สึกว่าใบหน้านี้น่าเอ็นดูอย่างประหลาด พอเป็นแมวน้ำแล้วเมินโหยวผิงดูไร้พิษภัยสิ้นดี

มองๆ ไปก็เกิดนึกสนุก อยากฉวยโอกาสนี้ทำสิ่งที่เขาไม่เคยทำดูสักครั้ง

เริ่มจากเอามือลูบศีรษะนั้น

ขนเรียบลื่นให้สัมผัสพิลึกพิลั่น ลูบไปสักพักแมวน้ำก็ทำตาปรือ รู้สึกน่ารักจนต้องรีบหันรีหันขวาง เก็บซ่อนสีหน้าอาการตัวเองเอาไว้ ด้วยเกรงว่าหากลูกน้องมาเห็นเข้าจะทำให้เสียมาดเถ้าแก่อู๋

เอนหลังมองสำรวจจนรอบ ไม่มีใครผิดสังเกต เมื่อหันมาอีกที ก็พบว่าโอร๋งฉี่หลิงไต่ขึ้นมานอนทับบนตัวเขาแล้ว




-7-

เผลอไม่ทันไร โอร๋งฉี่หลิงตะกายพาร่างอุ้ยอ้ายหนาเตอะทับลงบนตัวของเขา ไขมันและหนังหนาของแมวน้ำยักษ์สีดำสนิทปกป้องชายหนุ่มจากลมหนาวฉางไป๋ซาน

"เสี่ยวเกอ...หนัก"

"โอร๋ง"

"โอร๋งเชี่ยไร พูดไม่รู้เรื่อง!" อู๋เสียเอามือตบๆ ข้างลำตัวเขา แต่เจ้าแมวน้ำยักษ์ก็ยังคงนอนนิ่งไม่รู้ไม่ชี้ สุดท้ายก็จนใจ ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

อยากทับก็ทับไป ตามใจ จะได้นอนหลับสนิทเสียที เขาคิด พลางเอื้อมมือกอดแมวน้ำโหยวผิง คืนนี้คงเป็นคืนที่หลับฝันดีที่สุดในรอบสิบปี

+++

END
13/04/2015

#dmbjdaily 126 days left : น้ำ (Water)



Talk Time:

น้ำยังไงเหรอคะ... (แมว) น้ำ ไงคะ...

*วิ่งหลบเท้าคนอ่านด้วยความเร็วสูงมาก*

เป็น #DMBJdaily ประจำวันสงกรานต์ที่สนุกจริงๆ เลยล่ะจอร์จ ไม่คิดเลยว่าจะกาวล้นท่วมท้นได้ถึงเพียงนี้ สติปลิวไปกับขันที่หลุดมือไปโน่นแล้วแน่ๆ เลย อ๊าง ///∇///

(ขอสติคืนให้ด้วงโกะตัวนี้ด้วยค่ะ)

ด้วยรัก จากด้วง M.

×××

โซนเครดิต: โอร๋งฉี่หลิงมีต้นฉบับอยู่ในทวีตส่วนตัวของเราเมื่อคืนตอนเช้ามืด ทุกอย่างมันเริ่มต้นมาจากทวีตที่คุณ @kame_kazuha ทักมาค่ะ ประมาณว่าตาเบลอ อ่านข้อความของเราผิด จาก "แมวเกลียดน้ำ" กลายเป็น "เกลียดแมวน้ำ" แล้วคำพูดนั้นดันสะกิดถังกาวด้วงเสียสติแบบเราเข้า เลยงอกออกมาเป็นฟิคแมวน้ำเลย *พราก*

นอกจากนี้ อีกต้นตอหนึ่ง คือฟิค [OS] ผมกับแมวอีกหนึ่งตัว [ฮัวเสีย] ของคุณ @KoumeHanako และผู้ร่วมขบวนการกาวและ zoo อีกมากมาย ที่เราไปนั่งอ่านเรื่องของ "แมว" แล้วมโนต่อให้เข้ากับเดลี่หัวข้อ "น้ำ" จาก "แมว" → "แมวน้ำ" ออกมากลายเป็นโอร๋งฉี่หลิงฉบับของตัวเองด้วยประการฉะนี้ /คนเขียนต้นฉบับร้องไห้หนักมาก

ยังค่ะ ยังไม่หมด ที่เวิ่นในทวีตเปล่าๆ ไป ตอนที่ยังไม่เอามาเรียบเรียงเป็นเรื่องแบบในบลอคนี้ นอนข้ามคืนไป ตื่นมามีแฟนอาร์ตด้วยค่ะ!

โอร๋งฉี่หลิง by @Ig_Ignotus ค่ะ

ต้นฉบับภาพ: https://twitter.com/Ig_Ignotus/status/587472454131417088

แง น่ารักมากเลยค่ะะะะ โอร๋งงงง♥ ขอบคุณคุณอิกนอทัสมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

×××

โซนแถม:

"เสี่ยวอู๋ชอบผู้ชายหุ่นหมีๆ จับเต็มไม้เต็มมือก็ไม่บอกแต่แรก เสี่ยอ้วนจะได้จีบ"

นายอ้วนเกาหัวมองเพื่อนคู่รักอันดับแปดผู้อยู่ร่วมเต็นท์เดียวกัน ที่ไม่ว่าจะ AU ไหนก็สวีทได้ไม่หวั่นอย่างปลงๆ

"เอาเถอะ ไม่เป็นไร เสี่ยอ้วนชินแล้ว"