วันจันทร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558

[Daomu One-shot][瓶邪] 17

 

"17"

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย



**Spoiler Warning มีเนื้อหาสปอยล์เล่ม 10 + ภาคหลัง 10 ปี**

**หากอยากอ่านฉบับรวมเล่มได้อรรถรส รบกวนข้ามฟิคนี้ไปก่อนนะคะ**



"นายแก่ขึ้นนะ"

เพราะเมินโหยวผิงปรากฏตัวในสภาพล่อนจ้อน ไม่มีเครื่องนุ่มห่มติดกายเลยสักชิ้น หรือพูดให้ถูกคือ ตอนที่ได้เจอกัน เสื้อผ้าของเขาก็โดนผมเอามาใส่แล้ว การที่เราจะกลับออกไปในสภาพดีๆ พร้อมกันนั้น แทบเป็นไปไม่ได้เลย

ผมเองก็ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวไม่ต่างจากเขา ชุดที่เคยมีระหว่างทางก็ถอดทิ้งไปหมดแล้ว คนมีสองคน แต่เสื้อผ้ามีแค่หนึ่งชุด วิธีเดียวที่ผมนึกออกในตอนนี้ คือผมอาจต้องถอดชุดคืนให้เมินโหยวผิง ไม่ถอดบนก็ถอดล่าง เป่ายิ้งฉุบเลือกแบ่งกันอายคนละครึ่ง ออกไปเผชิญสายตาลูกน้องเถ้าแก่อู๋และเสี่ยวฮัวที่เฝ้ารออยู่ด้านนอก ไปรัก ไปฝัน ไปลุย

นายอ้วนบอกว่าเมินโหยวผิงไม่เคยทำเรื่องขายหน้าเพราะเขารักหน้าตาตัวเองที่สุด แต่ผมกลับคิดว่าเพราะหมอนี่ไร้ยางอาย พูดให้สุภาพหน่อยคือ เพราะเขาผ่านผจญอะไรมามากมายเกินกว่าจะสนใจเรื่องพวกนี้

เพราะแม้กระทั่งเมื่อครู่นี้ หลังจากไม่ได้เจอกันนานถึงสิบปี เขาก็ยังเดินโทงๆ มานั่งข้างๆ ผมกับนายอ้วนหน้าตาเฉย ไม่คิดปกปิดเหมือนไม่มีเรื่องใดให้ต้องกระดากอาย

ในเมื่อเจ้าตัวยังไม่อาย แล้วผมจะอายแทนทำไม ผมตัดสินใจลุกขึ้นหยิบกระเป๋า

"ไปกันเถอะ"

พวกเราก็แค่...ไม่เจอกันนาน

ในเมื่อเมินโหยวผิงอาสาจะอายแทนผม ผมก็จะไม่ทักท้วงใดๆ กะว่าเดินออกไปด้วยกันจนเจอเสี่ยวฮัวแล้วค่อยถามหาเสื้อผ้าสำรองเอาจากเขาคงไม่เป็นเรื่องเสียหายอันใดต่อหน้าตาของจางฉี่หลิงกระมัง

เสียแต่ว่า... ยิ่งเดินต่อไป ผู้ที่รู้สึกกระดากอายขึ้นมากลับเป็นตัวผมเอง

หนึ่งสิบปีเพื่อผม หลายครั้งผมรอดมาได้ก็เพราะเขา แม้กระทั่งเสื้อที่ใส่ตอนนี้ก็เป็นชุดของเขา ผมควรมีความเกรงใจต่อเมินโหยวผิงให้มากกว่านี้หรือเปล่า?

จากที่คิดว่าผมควรใส่เสื้อเพื่อปกปิดรอยแผลของตัวเอง ตอนนี้ผมเริ่มลังเล มือเผลอจับบิดแขนเสื้อด้วยภาวะใจลอย

ในตอนนั้นเองที่ผมรู้สึกว่าเมินโหยวผิงกำลังมองผมอยู่ จึงหันไปเผชิญหน้า พบกับดวงตาคู่ที่คุ้นเคยมองกลับมา

"นายแก่ขึ้น" เขาพูดขึ้นอีกครั้ง "...แต่ยังน่ารักเหมือนเดิม"

นั่นไง...

คนไร้ยางอาย เดาไว้ผิดเสียที่ไหน

ถ้าอย่างนั้นปล่อยให้เดินโป๊ไปนั่นแหละดีแล้ว



×××


เราสามคนเดินเคียงข้างกัน แขนของผมในเสื้อตัวนอกของเขา เสียดสีโดนลำแขนผอมบางแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเมินโหยวผิงหลายที

พอนานครั้งเข้า ผมเริ่มรู้สึกถึงหลังมือของเราที่แตะโดนกันอย่างไม่ตั้งใจ

นานครั้งเข้า นานครั้งเข้า ระหว่างที่ครุ่นคิดอยู่นั้นเอง มือใหญ่ของเขาก็คว้าจับมือของผมเอาไว้

ฝ่ามือเต็มฝ่ามือ เขาจับมือควงแขนผมอย่างไม่อายใคร

...เอาเถอะ โป๊ก็ไม่เลว แบบนี้ก็เดินกอดได้เต็มๆ แขนดี

ก็เมินโหยวผิงยังไม่อายเลย แล้วผมจะอายทำไมกัน


+++

END
21/08/2015






Talk Time:

ฟิคนี้เป็น Free Paper แจกในงานเต้ามู่โอนลี่ DMBJ Only Event in Thailand เมื่อวันที่ 22.08.2015 ที่ผ่านมาค่ะ เสียงตอบรับดีมาก! *กราบขอบคุณทุกท่านที่รับฟรีเปเปอร์แผ่นน้อยไปอุปการะนะคะ*

ฟรีเปเปอร์หน้าตางี้  

ในฉบับที่พิมพ์แจกไปมีความบกพร่องเยอะอยู่ อย่างน้อยๆ ก็เจอจุดผิดตั้งแต่บรรทัดแรกเลย ในฟรีเปเปอร์บรรทัดแรก เราเขียนว่า "นายแก่ลง" แต่พอเห็นต้นฉบับ 817 ของคุณเบียร์ผู้แปล ที่แปลตอนพิเศษของภาค 2015 ออกมา ใช้คำว่า "แก่ขึ้น" เราก็เหวอ หันไปถามคนรอบตัว ใครๆ ก็บอกว่าสำนวนคำนี้มีแต่แก่ขึ้นนะ ไม่มีใครเขาใช้แก่ลง *กรี๊ดดดดด* ร้องห้ายยย เลยขอแก้ตัวในฉบับลงบลอคแล้วกันค่ะ T 7 T

แต่จริงๆ หลักๆ แล้วฟรีเปเปอร์แผ่นนี้จุดขายอยู่ที่เลย์เอาต์ค่ะ ตั้งใจเลย์เอาต์ให้ดูเป็นเซตเดียวกับเซตตัวเลข "การนับถอยหลังของหัวใจ" ที่อยู่ในรวมเล่มเล่มเก่า 一生 十年 "หนึ่งชีวิต สิบปี" ค่ะ ดูออกกันไหม T v T ถ้าดูไม่ออกก็ไม่เป็นไรค่ะ บอกตรงนี้เลยแล้วกัน ว่าตั้งใจเขียนให้เป็นหนึ่งในเซตนี้ค่ะ (เรื่องอื่นๆ ในเซตที่มีลงในบลอคนี้ ได้แก่ 2015, 364, 18 และ 38 ค่ะ จริงๆ ในเซตมีมากกว่านี้ แต่ขอสงวนไว้ให้แค่สำหรับผู้ที่ซื้อรวมเล่ม 一生 十年 "หนึ่งชีวิต สิบปี" นะคะ)

งานเต้ามู่โอนลี่สนุกมากค่ะ ยังไม่แน่ใจว่าจะมีสติมาเขียนรีพอร์ตไหม 555 ไม่ขอรับปากแล้วกัน แต่บอกได้เต็มปากว่าสนุกมากๆ พีคมากๆ กาวมากๆ ค่ะ ยินดีและดีใจที่ได้เจอเพื่อนๆ มากมายในงานนี้นะคะ ถึงแม้จะไม่มีฟิคเล่มใหม่ออก (คอมพังจ้ะ 555) แต่ก็มีเพื่อนด้วงแวะเวียนมาทักทายพวกเราเยอะเลย ในงานมีคนถามถึงฟิคเล่มใหม่ด้วย! เอาเป็นว่ามีค่ะ...แต่ยังไม่แน่ใจในกำหนดการ เพราะคอมที่ใช้จัดหน้าหนังสือส่งไปซ่อมที่ศูนย์ตั้งแต่ก่อนงานเต้ามู่สองสัปดาห์ จนตอนนี้ยังไม่มีความคืบหน้าแจ้งกลับมาเลย /กระซิก

ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่คิดถึงกัน ขอบคุณที่แวะเวียนมาหา เอาของมาฝาก มาเมาธ์มอย มาหยิบฟรีเปเปอร์ ซื้อกู๊ดส์ สติกเกอร์ แก้ว มาคีบลามะ มาเล่นพร๊อบจางลามะทิเบต ฯลฯ ขอบคุณมากเลยค่ะ 22.08.2015 ของเราเป็นวันที่มีความสุขมากๆ เพราะผู้ร่วมงานทุกคน และสต๊าฟ และผู้แปล และบอกอ และผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดตั้งแต่ต้นทาง ขอบคุณแรงแรงงงงง *กอดแน่น*


When I see you again
ด้วยรัก จากด้วง M.

1 ความคิดเห็น:

  1. แงงงงงงงงงงงงง จางอากงข่นบ้าาาาาาาา
    นิดๆหน่อยๆก็ขอให้เต๊าะนายน้อยนะคะ แอร๊
    เดินตัวเปล่าโทงๆ(?) แบบนั้นไม่อายรึไงกัน
    //นายเคยเห็นทั้งหมดของฉันแล้ว ฉันไม่มีอะไรให้อายทั้งนั้น
    //จางอากงมิได้กล่าวไว้ เอิ๊วววววว

    ตอบลบ