[Daomu One-shot][瓶邪] 2015

 

"2015"

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)


**Spoiler Warning**




"อู๋เสีย!? นายมา...ด้วยเหรอ?"

สีหน้าของเขานอกเหนือจากความว่างเปล่าเคว้งคว้างยังมีความงุนงง ท่าทางของเขาช่างชวนโมโห ทำหน้าแปลกใจแค่เหมือนบังเอิญเจอคนรู้จักระหว่างจ่ายตลาดที่หน้าแผงขายปลา ดูไม่เหมือนคนจากกันนานเลยสักนิด

ผมได้ยินเข้าก็แทบกระอักเลือด เมื่อไอ้บ้าเมินโหยวผิงตัวเป็นๆ มายืนอยู่ตรงหน้า ผมก็รู้ได้ทันทีว่าความใจเย็นที่สั่งสมมาเป็นสิบปีนั้นไม่ได้ช่วยอะไรผมเลยสักนิด ผมขยี้บุหรี่ปาลงพื้น พุ่งเข้าไปกระชากคอเขาด้วยใจร้อนรุ่ม ตะเบ็งใส่ใบหน้านั้นจนคอแทบแตก

"จางฉี่หลิง! นายแม่งหายไปเป็นชาติ คำพูดของนายมีให้แค่นี้เหรอ!!" ผมทั้งดีใจทั้งโมโห หลากหลายความรู้สึกวิ่งชนกันอยู่ในหัวเต็มไปหมด ทั้งดีใจที่เขายังปกติสุขดี ทั้งโมโหที่เขายังอยู่ดีเป็นปกติ เมินโหยวผิงตอนนั้นกับคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ต่อกันได้อย่างราบเรียบเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแค่ผมที่เป็นไอ้งั่งที่หลุดหายไปในรอยต่อของกาลเวลาเนิ่นนานนับสิบปี พอคิดแบบนี้ก็รู้สึกโมโหจนทนไม่ได้

"นายแม่งทำให้ฉันปั่นป่วนไปหมด! แล้วเจอกันคำแรกนายดันมาถามว่าฉันมาด้วยเหรอ?...ฉันมีเรื่องอยากถามนายเป็นล้าน...แล้วฉันก็รอ...แล้วฉันก็... โว้ย! ถามมาได้! นายคิดว่าฉันบังเอิญมาปีนเขาออกกำลังกายเล่นหรือไงกันวะ!" ผมเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จะด่าหรือเริ่มพูดเรื่องไหนก่อนดี ในใจแวบหนึ่ง ผมอยากทักทายเขาด้วยกำปั้นให้สาแก่ใจ แต่คิดอีกที สถานการณ์ยังไม่ชัดเจน ถ้ามีเหตุใดๆ ทำให้เขาล้มลงไปกองกับพื้นแล้วดันไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย ผมคงเสียใจไปชั่วชีวิต

แต่ไอ้ท่าทีที่แสนเบาบางนั่นช่างเกินจะรับจริงๆ สีหน้านิ่งๆ ผงะงงแบบนั้นทำเอารู้สึกว่าความพยายามที่ผ่านมาของผมเป็นเรื่องตลกไปเลย ผมรู้สึกทั้งเดือดทั้งอยากร้องไห้ ใบหน้าตอนนี้คงไม่น่าดู ปากผมก็ทั้งด่าทั้งบ่นถึงความยากลำบากในชีวิตที่ผ่านมาใส่เขา พรั่งพรูเรื่อยเปื่อยจับใจความไม่ได้ เมินโหยวผิงจ้องมองผมโดยไม่พูดอะไรสักคำ จากนั้นก็ดึงผมเข้าไปกอด

เชี่ย เขาดึงตัวผมเข้าไปกอด! เสี่ยวเกอเมาเห็ดพิษเป็นแน่แล้ว!

ผมตกใจจนหุบปากเงียบฉับพลัน รู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปด้วย แต่ไม่ใช่ หัวใจผมไม่ได้หยุดเต้น และเสี่ยวเกอก็ไม่ได้เมาเห็ด เขาเป็นแบบนี้เสมอมา ราบเรียบไร้รอยต่อ เขาไม่พูดมากมาแต่ไหนแต่ไร มีแต่ผมนี่ล่ะที่คาดหวังคำพูดแรกบ้าบออะไรจากเขาอยู่กัน

คิดได้แล้วก็อยากตบตัวเองเรียกสติ แต่ไม่ทันแล้ว เพราะสติของผมล่องลอยหายไปไหนต่อไหนไม่รู้ตั้งแต่เขารวบตัวผมเข้าไปในอ้อมกอด ทุกอย่างกลายเป็นสีขาวพร่างพราว ภาพข้างหน้าเบลอไปหมด แล้วผมก็พบว่าเป็นน้ำตาของผมเอง

เขาทำสิ่งที่ไม่เคยทำกับผมมาก่อน เขาคว้าตัวผมไว้แล้วกอดแน่นๆ นี่แหละคือคำพูดของเมินโหยวผิง

+++

END
04/07/2014

Talk Time:

เปิดประเดิมบลอคฟิค ด้วยแฟนฟิคเต้ามู่เรื่องแรกที่เขียน (อย่างจริงจัง) เป็นแฟนฟิคบันทึกจอมโจรแห่งสุสานคู่ผิงเสีย (瓶邪 เมินโหยวผิงอู๋เสีย) ค่ะ คู่ยอดนิยมประจำเรื่องนี้เลย เขินนน U//v//U

เพราะเรื่องนี้มันติดสปอยล์เล็กน้อย ตอนเขียนใหม่ๆ เลยดองเอาไว้ใน TwitLonger ไม่ได้เอาไปลงที่ไหน ดองไว้ซะนานเลย (เขียนตั้งแต่ต้นเดือน ก.ค. โน่น ตอนนั้นนิยายบันทึกจอมโจรแห่งสุสานเล่ม 7 ยังไม่ออกเลย) แต่คิดไปคิดมา เอามาลงไว้ในนี้ด้วยเลยดีกว่า จั่วหัวไว้ว่า "ข้างหน้ามีสปอยล์นะจ๊ะ" (โปรดนึกน้ำเสียงตอนนายอ้วนพูดว่า "ข้างหลังไม่มีศพนะจ๊ะ" ประกอบ) ถ้ายังวิ่งชนทะลวงป้ายห้ามเข้ามาก็... ก็ยินดีต้อนรับสู่หลุมลึกไร้ทางหวนกลับนะคะ ฮาาา

ทีแรกแฟนฟิคเรื่องนี้ไม่ได้ชื่อเรื่องนี้แหละ ตั้งใจจะตั้งชื่อว่า "เทียนเจินอู๋เสีย" เพื่อบอกว่า ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ พออยู่ต่อหน้าเมินโหยวผิง อู๋เสียก็กลับเป็นนายเทียนเจินอู๋เสียดังเดิม แต่เหมือนเขียนๆ ไปจะไม่เข้าธีม กลายเป็นฟิคอะไรก็ไม่รู้ แผงขายปลา ชกล้ม เมาเห็ด ฯลฯ บ้าจริงพี่ชาย! สุดท้ายเลยเปลี่ยนชื่อเรื่องซะ กลายเป็น "2015" ตัวเลขวาระสำคัญของเรื่องนี้ค่ะ


ก่อนจะจบก็ขอแปะนี่
มโนไปเองว่าเป็นเพลงประกอบฟิค: 愛久見人心 http://www.youtube.com/watch?v=MH1Kv93XoUk

เป็นคลิปจีนที่เราชอบมากๆ ขุดแท็กผิงเสียไปเจอ ชอบเพลง ชอบภาพ ยิ่งรู้เนื้อเพลงก็ยิ่งชอบ แอ่ๆๆๆ เรารู้สึกว่าเพลงนี้แหละเหมาะจะอธิบายความสัมพันธ์ของจางฉี่หลิงกับนายน้อยอู๋เสียชะมัด อ่ากกก หลังจากฟังเพลงนี้ + เขียนแฟนฟิกบันทึกจอมโจรแห่งสุสานเรื่องนี้ ก็กลายเป็นอิมเมจของคู่ผิงเสียในด้วงใจ เอ้ย ดวงใจเราไปเลยค่ะ Y v Y