[Daomu One-shot][吴邪] Wound

 

"เรื่องที่เสียใจที่สุด"

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: -


**(a little bit) Spoiler Warning**



นายอ้วนเคยถามผมอยู่ครั้งหนึ่ง หลังเกิดเรื่องพวกนั้นทั้งหมด ผมเคยเสียใจบ้างมั้ย

ผมตอบเขาไปว่า มาคิดดูแล้ว หลังรู้เรื่องพวกนั้นทั้งหมด ผมย่อมเคยนึกเสียใจ          

นายอ้วนถามผมต่อ ถ้าผมรู้ ผมยังคงเลือกแบบเดิมมั้ย

ผมตอบเขาไปว่า ถ้าผมรู้ ผมย่อมไม่เลือกแบบนั้นแน่นอน

นายอ้วนจึงถามผม ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะกลับไปแก้ไขสิ่งไหน

ผมตอบเขาไปว่า ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะไม่แก้ไขสิ่งไหนเลย

นายอ้วนสงสัยหนัก หาว่าผมพูดจาไม่รู้เรื่อง ทั้งที่มีเรื่องเสียใจ ทำไมไม่ยอมแก้ไข แบบนี้จะเป็นประชากรมีคุณภาพของชาติเราได้อย่างไร

ผมตอบเขาไปว่า ผมเคยคิดหลายครั้ง เรื่องเสียใจเหล่านั้นเป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความไม่รู้ของผมก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมแก้ไขสิ่งหนึ่งก็ใช่ว่าจะไม่พลาดไปเกิดอีกเรื่องหนึ่งแทน ตอนนี้เห็นบาดแผลเหล่านั้นจนชินแล้ว อยู่ๆ จะให้แผลเหล่านั้นหายไปแต่ต้องเตรียมใจรับบาดแผลที่ใหม่ ผมทำใจไม่ลง

นายอ้วนส่ายหน้า บอกว่าผมเมาควันบุหรี่แล้ว

ผมตอบเขาไปว่า แม่เขาxxxxxxxx

พวกเราด่าทอกันเองสักพัก นายอ้วนก็ถอนหายใจ  "เสี่ยวอู๋ กว่าจะถึงวันนี้ พวกเราก็เกือบเดี้ยงกันหลายหน ช่วงนี้เสี่ยเห็นนายแล้วกินข้าวไม่ค่อยอร่อย แผลไหนเจ็บก็รักษาไปซะ อย่าเก็บมันไว้จนอักเสบ"

ผมดูดลมเข้าปอดเฮือกใหญ่ พ่นควันใส่เขาก่อนตอบไปว่า "นายอาจรู้แล้วหรืออาจจงใจไม่สังเกต พูดตรงนี้อีกทีแล้วกัน ถ้าไม่นับเสี่ยวเกอ ฉันเองก็ขี้ลืมใช่ย่อย ไม่สิ จริงๆ แล้วคือสนใจแต่เรื่องตรงหน้าจนละเลยรอบด้านบ่อยๆ"  พูดถึงตรงนี้ นายอ้วนพลันทำสีหน้ากระจ่างแจ้งขึ้นมา ผมนึกหมั่นไส้แต่ปากยังคงพูดต่อ 

"หลายเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันเคยถามตัวเองบ่อยครั้งว่าถ้าให้เลือกใหม่จะเปลี่ยนใจไหม แต่คิดยังไงก็คงเลือกเหมือนเดิม ฉันถูกเลี้ยงมาแบบนี้ ตั้งแต่เกิดจนโต จำความได้ก็นิสัยแบบนี้แล้ว ต่อให้รู้ว่าจะต้องเสียใจ เอาเข้าจริงก็ห้ามตัวเองไม่ได้แน่นอน" ผมหยุดพูด สังเกตเห็นเถ้าปลายบุหรี่เริ่มยาวเลยเคาะทิ้งก่อนจะหล่นลวกตัวเอง 

"ถ้าฉันตัดใจได้จริงๆ ก่อนหน้านี้คงไม่ปล่อยตัวเองถลำลึกถึงขั้นนี้หรอก ไม่สิ จริงๆ แล้วส่วนหนึ่งก็เพราะมีพวกนายอยู่ด้วย ฉันถึงกล้าเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเหมือนไอ้โง่" ผมหัวเราะ นายอ้วนก็หัวเราะแต่ยังอุตส่าห์ช่วยแก้ตัวให้ว่าผมไม่ได้โง่ แค่ 'เทียนเจิน' เท่านั้น

"คิดไปคิดมา สุดท้ายแล้วฉันก็ได้ข้อสรุปว่า ถ้าเรื่องบัดซบที่ผ่านมาเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ การได้เจอกับพวกนายก็เป็นสิ่งดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิตแล้ว ส่วนเรื่องเสียใจที่สุด......ถ้ามีพวกนายอยู่มันก็พอทนไหว ดังนั้นจะแผลสดหรือแผลเป็นฉันก็จะเก็บไว้ เพราะต่อให้วันหนึ่งฉันกลายเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันเอง ทุกครั้งที่เห็นแผล จะได้นึกออกว่าวันเวลาที่ผ่านมายังอยู่ในตัวฉันเสมอ ทุกคนที่จากไปยังคงอยู่ในฉัน และฉันยังเหลือบางคนให้ต้องคิดถึงอยู่"

ผมหยุดพูดแค่นั้น นายอ้วนเองก็ไม่ได้พูดต่อ พวกเราใช้เวลาที่เหลือตลอดคืนไปกับการนั่งสูบบุหรี่เงียบๆ ด้วยกัน

+++

END
30/08/2014

Talk Time:

ระหว่างที่อ่าน บันทึกจอมโจรฯ เล่ม 7 ก็สงสัยหลายทีว่า ถ้าหากนายน้อยไม่ได้ไปคว่ำกรวยครั้งนั้นกับอาสามตอนเล่ม 1 เรื่องทุกอย่างจะเป็นยังไง แล้วก็เห็นภาพ นายน้อย (โหมดหน้าแบบหลี่อี้เฟิง) นั่งหล่อเสียเปล่าไปวันๆ ริมทะเลสาบซีหู โรแมนติกซะไม่มี ♥

คิดไปคิดมาแล้วพบว่า...แบบนั้นเราก็ไม่ได้อ่านนิยายดีๆ เรื่องนี้น่ะสิ!! (ฮา) กว่าจะหานิยายตลกได้แบบ Daomu เนี่ย ต้องเสี่ยงดวงกับหลายเล่มเลยน้า (โดนฟาดด้วยแทค #บันทึกจอมโจรแห่งสุสานไม่ใช่นิยายตลก แง)

พอสงสัยว่าอู๋เสียคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เคยเสียใจบ้างมั้ย อยากย้อนเวลาให้ทุกอย่างกลับไปก่อนหน้านี้แล้วล้างมือในอ่างทองคำ ไม่ขอข้องเกี่ยวเลยรึเปล่า แล้วเสี่ยอ้วนล่ะ!! เสี่ยวเกอล่ะ!? อู๋เสียตัดใจทิ้งได้ลงคองั้นเรอะ? ก็เลยกลายมาเป็นฟิควันช๊อตแบบด้านบน (แล้วไหงจบแบบอึนๆ ซะได้ล่ะ!! แง)

เอ๋? ไทม์ไลน์รึคะ? ไม่บอก เดาเอาน้า (แอร๊) จริงๆ อยากให้ออกมาเป็นฟีลรวมๆ ไม่อยากเจาะจงว่าช่วงไหน ถึงจะมีไทม์ไลน์อยู่ในใจแล้วก็เถอะ ヾ(*´∀｀*)ﾉ  (โดนคนอ่านตบตี)