"Fall apart"
Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)
**Spoiler Warning**
เนื่องจากมีธุระเล็กน้อยที่ให้ลูกน้องตกลงแทนไม่ได้ ผมจึงต้องมาที่เฉิงตู ก่อนนี้เคยมากับเสี่ยวฮัว ผ่านไปเป็นสิบปีแล้ว เรื่องราวเริ่มรางเลือน
ครั้งนี้ผมมากับเสี่ยวเกอสองคน เดิมทีจะทิ้งเขาไว้ที่บ้าน แต่นึกครึ้มอยากพาเขาออกมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้าง จึงกึ่งลากกึ่งชวนมาด้วย อย่างน้อยเขาเป็นผู้ช่วยด้านเจรจาไม่ได้ ก็เป็นบอร์ดี้การ์ดให้ได้
หลังจัดการงานเสร็จ ผมกับเขาก็พากันเดินเล่น คราวนี้มาแถบซินจิน ช่วงฤดูใบไม้ผลิมีดอกหลีสีขาวบานสะพรั่งตลอดแนวถนน ยามลมพัดมาก็ปลิดปลิว ดูคล้ายกับหิมะโปรยปราย
ผมเอื้อมมือไปสัมผัสดอกหลีที่ตกลงบนอุ้งมือแผ่วเบา
สถานที่นี้งดงาม แต่คิดว่าคงไม่เป็นที่โปรดปรานของบรรดาคู่รักเท่าไหร่ ดอกหลี...หลีคือพรากจาก คงไม่มีคู่รักไหนชมชอบการพรากจาก
เพียงแต่ไม่พราก ย่อมแปลว่าไม่ได้พบ ผมเหลือบมองคนข้างตัว ดวงตาของเขามุ่งตรงไปข้างหน้าคล้ายโลกรอบตัวนั้นไม่สลักสำคัญ...สิ่งที่สะท้อนในดวงตาคู่นั้นทำให้ผมคิดถึงเขาเมื่อก่อน นายเมินโหยวผิงเรือพ่วงที่เคลื่อนไหวเลื่อนลอยไร้ทิศทาง
"เสี่ยวเกอ"
เมื่อได้ยินเสียงเรียกของผม เขาจึงหันกลับมา ทันใดนั้นผมก็ได้เห็น ในดวงตาว่างเปล่าคู่นั้น สะท้อนเพียงภาพของผม ผมคลี่ยิ้ม ก่อนเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น "ถึงนายหายไปอีก ฉันก็จะไปตามกลับมา"
ผมเปลี่ยนแปลง เขาเปลี่ยนแปลง โลกนี้ล้วนเปลี่ยนแปลง ไม่อาจหยุดวันเวลาได้
พรากจากเป็นอย่างไร นั่นไม่สำคัญ มีพบต้องมีพราก หากพรากแล้วใช่ไม่อาจพานพบอีกครั้ง เราสองคนถูกกางกั้นด้วยกาลเวลาสิบปี ประตูสำริดหนักอึ้ง หน้าที่ที่ต้องแบกรับ แต่ท้ายที่สุดก็สามารถกลับมาเดินทอดน่องด้วยกันเช่นนี้
เสี่ยวเกอมองผม ก่อนคลี่ยิ้มจางๆ "ฉันไม่ไปไหนแล้ว"
ผมเบิกตามองเขา พลางยิ้มตอบ คำสัญญาจากยอดนักหายตัวมืออาชีพเชื่อถือได้แค่ไหนไม่รู้ แต่ผมจะถือว่าเขาสัญญาแล้ว หรือต่อให้ผิดสัญญาก็เพียงแค่ไปตีหัวลากกลับมาก็หมดเรื่อง
สิบปีที่แล้วเป็นเช่นไร ต่อจากนี้อีกสิบปีให้หลังจะเป็นเช่นไรล้วนไม่สลักสำคัญ ท่ามกลางดอกหลีโปรยปรายราวหิมะกลางฤดูใบไม้ผลิ ในยามนี้เราสองคนเดินเคียงคู่กัน...เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
เมื่อได้พานพบกันแล้ว ไยต้องกลัวการพรากจาก?
+++
END
21/11/2014
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น