"He does not love me"
ชุดที่ 2
Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) Fan-fiction
Pairing: 黑盟 เฮยเหมิง (เฮยเสียจื่อxหวังเหมิง)
ต่อจาก: ชุดที่1
**Spoiler Warning*
"ฉันกำลังจะตาย" ผู้ชายคนนั้นบอกเขาแบบนั้น
-6-
ในวันที่ฤดูหนาวกำลังจะมาเยือนในไม่ช้า เขายังคงนั่งๆ นอนๆ ตามปกติ บางทีก็ชวนให้สงสัยว่าการที่อยู่ร้านไหนก็ไม่เคยมีลูกค้าเป็นเพราะดวงกุดเจอเถ้าแก่แย่ๆ หรือเพราะตัวเขาเองมีดวงไล่ลูกค้ากันแน่
และอาจเพราะว่างงานจนเกินไป พวกเขาจึงเริ่มคุยกัน บทสนทนาไม่รู้เริ่มต้นจากตรงไหน แต่จู่ๆ เขาก็ถูกถามว่า "นายมีแฟนหรือยัง"
"เคยมี"
"เลิกไปแล้ว?"
"วันๆ ติดตามเจ้านายแบบนั้น ถึงไม่อยากเลิกก็โดนบอกเลิกอยู่ดี" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยๆ คร้านจะประกาศต่อว่านอกจากโดนบอกเลิกแล้วยังโดนตบฉาดใหญ่ แถมหลังๆ เจ้านาย...คนเก่าคนนั้นใช้เขาเป็นเบ็ดไปตกเหยื่อสาวๆ อีกต่างหาก "คุณล่ะ?"
"ฉัน" อีกฝ่ายคลี่ยิ้มเลื่อนเปื้อนให้เขา "ฉันไม่คิดมีคนรัก"
"ทำไม?" เขาเลิกคิ้ว
"เพราะฉันกำลังจะตาย" นั่นคือคำตอบที่หนักแน่น ทว่าใบหน้านั้นยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มไม่ต่างจากการบอกเล่าประโยคทั่วไป
เขาทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนพยักหน้าให้ "ผมเองก็ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่เหมือนกัน"
เฮยเสียจื่อฟังเขา จากนั้นก็หัวเราะออกมาชุดใหญ่ "ไม่ใช่อย่างนั้น...ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วจริงๆ"
...แล้วยังไง? เขาเอียงคอมองฝ่ายนั้น "ทำไมคุณไม่ไปหาหมอ"
"หมอช่วยฉันไม่ได้แล้ว"
"มีใครช่วยคุณได้อีกไหม"
ฝ่ายนั้นยิ้มพลางส่ายหัว "ไม่มี นี่เป็นชะตากรรมของฉัน...แต่ถ้านายอยากเป็นอาสาสมัครบริจาครัก ฉันก็ยินดีรับเอาไว้นะ"
ปลายนิ้วเย็นเฉียบแสร้งช้อนคางของเขาให้แหงนหน้า หากเป็นเมื่อก่อน หรืออย่างน้อยก็ตอนที่พบกับผู้ชายคนนี้เป็นครั้งแรก เขาคงกลัวจนตัวสั่น ร้องวิงวอนขอให้ปล่อยเขาไป อย่าฆ่าเขาเลย
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน เขาพบเจออะไรหลายอย่างจนรู้สึกว่าเพื่อนประหลาดของเจ้านายคนนี้ไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องหวาดกลัว
"นั่นสินะ" เขาตอบรับง่ายๆ กลายเป็นอีกฝ่ายที่ทำหน้างุนงงใส่แทน "ผมไม่รักคุณ คุณไม่รักผม นั่นง่ายกับคุณมากกว่า"
ฝ่ายนั้นหัวเราะออกมา "ไม่คิดว่าฉันต้องการเรียนรู้ความรักก่อนตายหน่อยเหรอ"
เขามองใบหน้ายิ้มแย้มก่อนส่ายหัว "คุณไม่ได้ขาดความรักนี่นา"
"ถึงอย่างนั้นก็เถอะ อย่างน้อยก็แจกจ่ายความรักให้ฉันหน่อยไม่ได้หรือไง"
เขายังคงส่ายหัว "ผมให้รักไม่ได้ แต่ผมทำให้คุณได้อย่างหนึ่ง"
"?"
"ร้องไห้" เขายิ้มให้อีกฝ่าย "ผมเป็นคนอ่อนแอ...แต่คุณน่ะแข็งแกร่ง คนรอบตัวคุณก็มีแต่คนที่แข็งแกร่ง วันที่คุณตายไป พวกเขาอาจคิดถึงคุณ...แต่ไม่มีวันร้องไห้เพื่อคุณ ผมรักคุณไม่ได้ แต่ร้องไห้เพื่อคุณได้"
เฮยเสียจื่อมองเขา จากนั้นก็คลี่ยิ้มอ่อนอกอ่อนใจ "นั่นคือวิธีการขายของของนายงั้นเหรอ"
"จะขายของก็ต้องเสนอจุดเด่น...แต่ผมไม่ขายตัวเองให้คุณหรอก!"
ฝ่ายตรงข้ามหัวเราะออกมาเสียงดัง จากนั้นก็ขยับตัวมาโอบเขาไว้หลวมๆ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจือขบขัน
"มิน่า ร้านเจ้าของเก่านายถึงได้ยอดขายติดลบแบบนั้นน่ะ เหมิงเหมิง"
-7-
ลมหนาวของทางเหนือทำเขาต้องห่อกายด้วยความหนาวเหน็บ เขาจามออกมา
"กลางคืนเตียงฉันเย็นมาก อยากเข้ามาให้ความอบอุ่นหน่อยไหม" มีคนถามเขาแบบนี้
"ผมเป็นสัตว์เล็ก โดนคุณกินทีเดียวก็ตายแล้ว...เก็บผมไว้เล่นก่อนดีกว่าไหม" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย ก่อนจามออกมาเป็นครั้งที่สอง
"เห...สัญญาว่าจะกินนายเบาๆ รับรองว่าไม่ถึงตายน่า"
เขาเหลือบมองอีกฝ่าย จากนั้นก็ส่งยิ้มน้อยๆ ให้ "เป็นสัตว์กินเนื้อที่รอเหยื่อเข้ามาหาเอง ขี้เกียจจังนะครับ"
เฮยเสียจื่อยิ้มให้เขา...เป็นรอยยิ้มอภิมหาชวนขนลุกขนพอง
-8-
"..."
"ถูกนายหาว่าขี้เกียจ ฉันเสียใจนะ"
"...ครับ ขยันมาก ขยันมากๆ พี่เฮย คุณเถ้าแก่เฮยขยันเป็นที่สุด" เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า รู้สึกหมดแรงที่จะพูดอะไรแล้วจริงๆ ตอนนี้ร่างกายแห้งผากไปหมด จะน้ำอะไรก็โดนรีดไม่มีเหลือ โดยเฉพาะน้ำตา อีกฝ่ายล้อเลียนว่าเขามีดีแค่ร้องไห้ เพราะงั้นก็ขอทดสอบสินค้าเสียเลย
ตอนนี้เขาแสบตาไปหมดแล้ว ลืมตาแทบไม่ขี้นแล้ว จริงๆ ไม่ใช่แค่ตา ให้ยกนิ้วเขายังไม่แน่ใจเลยว่าจะยกขึ้นหรือเปล่า
"น้ำเสียงนายมันไม่จริงใจเอาซะเลย เจ้าของเก่าไม่ได้สอนหรือไงว่าถึงไม่พอใจยังไงก็ต้องเก็บสีหน้าท่าทางเอาไว้น่ะ" ว่าแล้วก็ดีดหน้าผากเขาดังป๊อก "คิ้วขมวดหมดแล้ว"
...การค้าที่ขาดทุนแบบนี้ ยังต้องเก็บสีหน้าด้วยงั้นหรือ เขานึกอยากโต้เถียงกลับ แต่หมดเรี่ยวหมดแรงแล้ว ได้แต่นอนนิ่งๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายกอดรัดเอาไว้ใต้ผ้าห่ม
"เตียงอุ่นแล้ว ดีจริงๆ"
...พรุ่งนี้เขาจะออกไปซื้อกระเป๋าน้ำร้อน!
-9-
ปักกิ่งเกิดพายุหิมะรุนแรง การจราจรเป็นอัมพาตไปทั้งเมือง
"ปิดร้านนอนก็แล้วกัน" เจ้าของร้านเอ่ยด้วยเสียงเนือยๆ
"อยากนอนก็นอน ลากผมมาด้วยทำไม"
"อื๋อ ไม่เอาน่า ก็เห็นนายชอบนอน เราก็มานอนกันเถอะ"
"แล้วถอดเสื้อผ้าผมทำไม!" เขารู้สึกว่าเส้นอะไรสักอย่างในหัวขาดดังผึง
"อุ่นเตียงก่อนนอนไง ฮึบ"
...พรุ่งนี้ต่อให้ออกไปแล้วแข็งตายอยู่ข้างนอก เขาก็จะออกไปซื้อกระเป๋าน้ำร้อน!
+++
END
18/11/2014
Talk Time:
คอนเซ็ปต์ของเรื่องนี้ยังไงก็ตามชื่อเรื่อง คือเขาไม่รักฉัน ซึ่งมาจากชื่อเพลง 他不爱我 http://www.youtube.com/watch?v=frq1dpY9E8M นี่แหละค่ะ เพราะงั้นก็เลยตีความตามชื่อเรื่องออกมาเป็นแบบนี้แหละเนะ ไม่ตรงกับเนื้อเพลงหรอกค่ะ ฮา (เผื่อใครอยากอ่านคำแปลนะคะ )ในบรรดาคนทั้งหมด หวังเหมิงไม่ได้เรื่องที่สุด เพราะงั้นก็คงให้รักที่เข้มแข็งไม่ได้ ให้ได้แค่นี้แหละค่ะ
ตอนแรกว่าจะไม่ขึ้นเตียง หรือขึ้นก็คงอีกนาน แต่ไหนๆ ก็ขายหน้าไปกับแฮมทาโร่แบบสนุกสนานแล้ว ช่างมันเต๊อะ ช่างมันเต๊อะ ← ปลงได้ในสามสิบวินาที
อย่างที่เคยประกาศไปว่าจะเป็น Slice of Life (ที่แปลว่าเหมิงเหมิงโดนหั่นเป็นชิ้นๆ *เดี๋ยว*) เพราะงั้นก็คงเป็นช็อตไปเรื่อยๆ แหละค่ะ มีตอนจบที่อยากไปให้ถึงแล้ว แต่แวะเดินเล่นก่อน ฮา
แอร๊!! ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ !!!
ตอบลบดีค่ะ ดีค่ะ ดีค่ะะะะะะะะะะะะะะ
*ทิ้งตัวลงคลุกไก่ หั่นหอมเตรียมเอาไว้*
นัวเนียจริงด้วย!!! อุ่นเตียงด้วยวิธีไหนกันนะ
ตอบลบ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥