[Daomu Fan-fiction][AU Bride] 02: ดวงตาใสซื่อคู่นั้น

 

"002. ดวงตาใสซื่อคู่นั้น"

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) AU Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)


**Warning: แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นนิยาย AU (โลกสมมติ) นะคะ**



ไม่มีชาวจงหยวนผู้ใดไม่รู้จักกิเลน สิ่งมีชีวิตชนิดนี้ถูกเชิดชูประหนึ่งเทพเจ้า มีอิทธิฤทธิ์เหนือฟ้าดิน จิตใจเมตตา เปี่ยมด้วยความบริสุทธิ์และกล้าหาญ

เพียงแต่...มันควรเป็นแค่รูปปั้นหินหน้าวัดมิใช่หรือ? คุณชายน้อยถามใจตัวเองดู พบว่ายากจะเชื่อได้ว่าภาพที่เห็นตรงหน้าคือเรื่องจริง ไม่ใช่เขาเหนื่อยจนเป็นลมแล้วฝันไป

"เจ้าทำอะไรอยู่ มนุษย์" สิ่งมีชีวิตที่หน้าตาคล้ายกิเลนราวกับแกะตรงหน้าพูดขึ้น

ไม่ถูกต้อง อันที่จริงมันคล้ายกิเลน มิได้คล้ายแกะ ถึงจะมีเขาเหมือนแพะก็ตาม มันก็ยังไม่ใช่แพะเช่นกัน อู๋เสียแก้คำผิดในใจตัวเองจนวุ่นวาย ไม่ยอมตอบคำถามเสียที สิ่งมีชีวิตที่คล้ายกิเลนตรงหน้าจึงเยื้องย่างกีบเท้าอันแสนสูงส่งเข้ามาหนึ่งก้าว ชะโงกหน้าเข้าใกล้จนจมูกแทบสัมผัสติ่งหูเขา เอ่ยถามด้วยคำเดิมอีกครั้งราวกับเวทนาสัตว์โลกตัวน้อยที่โง่งม ไม่ได้ยินคำพูดของมัน

ทั้งที่ใกล้ชิดจนแทบสัมผัสผิวกาย อู๋เสียกลับไม่รู้สึกถึงไออุ่นจากร่างกายของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย ประหนึ่งร่างตรงหน้าเป็นแค่ภาพมายากลางฤดูร้อน ทว่าไอลมแผ่วเบาจากเสียงกระซิบริมหูกลับสลายความลังเลสงสัยจนสิ้น ภาพลวงตาไม่สามารถสร้างรสสัมผัสแบบนี้ได้ ร่างกายกำยำปกคลุมด้วยเกล็ดตรงหน้าเป็นของจริงแท้แน่นอน

"ข้...ข้าจะเข้าบ้านท่านอาสาม" คุณชายน้อยแซ่อู๋รู้สึกเหมือนสมองไม่ยอมทำงาน สุดท้ายจึงหลับหูตาพูดความคิดแรกที่ผุดเข้ามาในหัว

"ไยไม่ใช้ประตู" สิ่งมีชีวิตเจ้าของเสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลยังคงกระซิบถามเขาในตำแหน่งเดิม ...เพ้ย! อู๋เสียลอบสบถในใจ รู้สึกมือเท้าชา เหมือนเลือดทั้งตัวต่างพากันวิ่งขึ้นมากระจุกที่ศรีษะ

เจ้ากิเลนสมควรตาย! ช่วยถอยออกไปยืนที่เดิมได้รึไม่! ข้าไม่ได้หูตึง!

"ประตูหน้าปิดตายล่ามโซ่ ข้าไม่มีกุญแจ จึงต้องเข้าทางประตูลับ" พูดไปเขาก็จัดการเพิ่มระยะห่างด้วยการถอยเองเสียสามก้าว ใบหน้าของฝ่ายนั้นจึงกลับเข้ามาในระยะสายตาอีกครั้ง อีกฝ่ายไม่ได้กล่าวสิ่งใด ทำเพียงจับจ้องมาด้วยดวงตาดำอันปราศจากตาขาวคู่นั้น

อู๋เสียประสานสายตากับมันพลันพบเรื่องประหลาดใจ เมื่อแรกเห็นเขารู้สึกว่าดวงตาคู่นี้น่ากลัวนัก ดำสนิทราวกับบ่อน้ำไร้ก้นซึ่งแอบซ่อนบางสิ่งไว้ในความมืด เป็นบ่อน้ำซึ่งกลืนกินชีวิตคนนับไม่ถ้วนในนิทานก่อนนอนของท่านปู่ ทว่าเมื่อพิจารณายามที่สติเขาครบถ้วนสมบูรณ์ กลับพบว่าดวงตาดำสนิทตรงหน้าช่างดูไม่ต่างกับกวางป่าตัวน้อยกำลังจ้องมาด้วยความอยากรู้อันใสซื่อ อู๋เสียรู้สึกว่าบางทีตนอาจลองเจรจากับมันได้เหมือนอีกฝ่ายเป็นมนุษย์จริงๆ

"เจ้าเป็นกิเลนตัวจริงหรือ" เขาลองเปิดบทสนทนาด้วยคำถามที่โง่เขลาที่สุด

"ข้าถูกเรียกเช่นนั้น" มันตอบด้วยท่าทีสงบนิ่ง

"เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เจ้าไม่ใช่สมควรเป็นรูปปั้นหินประดับหรอกรึ" คำถามที่สองยิ่งโง่เขลากว่าเดิมเสียอีก ทว่าด้วยสติของมนุษย์ที่กำลังเผชิญเรื่องซึ่งค้านความเชื่อตลอดชีวิตของเขาอยู่ สิ่งที่อู๋เสียทำก็ไม่นับว่าแย่เกินไป

"ข้าไม่ใช่รูปปั้นหิน ข้ามาที่นี่เพื่อรอคอย" กิเลนยังคงตอบด้วยอารมณ์เยือกเย็น ไม่ถือสาว่ามนุษย์ผู้หนึ่งเพิ่งจะพูดจาดูหมิ่นมัน

"รอคอย? รอคอยสิ่งใด" อู๋เสียเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว

อันที่จริงคุณชายน้อยผู้นี้ แต่ไรมาก็แสนจะถนอมร่างกายตัวเองยิ่งกว่าอะไร ทว่าน่าเสียดายที่ลูกโคแรกเกิดย่อมไม่กลัวพยัคฆ์ เขาเป็นทารกน้อยแสนฉลาดที่ถูกเลี้ยงมาดีเกินไป สุดท้ายจึงโตมาเป็นบุรุษผู้ทนเรื่องค้างคาใจมิได้ อย่างไรก็ต้องหาทางสนองความต้องการของตัวเอง...จนไม่ตระหนักถึงอันตรายที่อาจตามมา

คำถามนี้เองก็เช่นกัน หากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาคงไม่อุตริถามออกไป...แม้ผลลัพท์อาจไม่ต่างกันเลยก็ตาม

"คู่" กิเลนตรงหน้าพูดแค่คำเดียวสั้นๆ แน่นอนว่าคุณชายผู้เอ่ยคำถามโง่เขลาออกไปถึงสองรอบติดกันย่อมไม่มีทางเข้าใจ กิเลนผู้ตอบก็เหมือนจะรู้จากสีหน้าขมวดคิ้วของมนุษย์น้อย จึงเอ่ยขยายความให้

"คู่ของข้า คือเจ้า" มันพูดพร้อมกับก้าวเข้ามาเลียแก้มอู๋เสีย

เขารู้สึกถึงลิ้นอุ่นร้อนที่ลากไล้ผิว สัมผัสแผ่วเบานั้นให้ความรู้้สึกสากราวกับลิ้นแมว

...มารดามันเถอะ!!!

+++

TBC
17/03/2015

Talk Time:


*ฟืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด*

ค่ะ กาวค่ะ กาวล้วนๆ 5555555555555555555555555555555555

คิดว่าตั้งกะตอน 2 เป็นต้นไป จะพยายามแต่งให้ไม่ยาวมาก จะได้ลดความขี้เกียจ ; q ; คิดซะว่าตอน 1 ที่ยาวๆ นั่นคือเป็นตอนเปิด เลยได้เพิ่มโควต้าหน้าเยอะพิเศษแบบการ์ตูน JUMP เวลาขึ้นซีรีส์ใหม่ไปแล้วกันนะคะ *เก็กขรึม*


ด้วยรักและถังกาว
ด้วง L.