[Daomu Fan-fiction][AU Bride] 04: มีลาภเป็นสัตว์สี่เท้า

 "004. มีลาภเป็นสัตว์สี่เท้า"

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) AU Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)


**Warning: แฟนฟิคเรื่องนี้เป็นนิยาย AU (โลกสมมติ) นะคะ**

 


กิเลนตรงหน้าเห็นมนุษย์น้อยไม่มีคำถามอันใดจึงเริ่มเล่าต่อ มันกล่าวว่าคืนนั้นรอจนผู้เฒ่าอู๋หลับสนิทแล้วจึงจำแลงกายเข้าไปพูดคุยกันในความฝัน เมื่อกล่าวถึงสิ่งแลกเปลี่ยน ฝ่ายนั้นกลับอ้ำอึ้ง ไม่ใช่พวกเขาอยากปฏิเสธ ทว่าหลานชายคนนี้เป็นทายาทสืบตระกูลคนสำคัญ

ตระกูลอู๋ฝั่งสายสกุลเขามีธรรมเนียมปฏิบัติสำคัญอยู่ข้อหนึ่ง บุตรชายทุกคนจะแต่งเมียได้หนเดียวเท่านั้น ต้องเลือกคนเอง หย่าไม่ได้ ตายไม่ผ่อนผัน โชคร้ายที่ฮูหยินของอีฉยงผู้เป็นบุตรคนโตเคยเจ็บป่วยหนักอยู่หนหนึ่ง แทบเอาชีวิตไม่รอด เมื่อหายดีกลับสูญเสียความสามารถในการตั้งครรภ์ไป

บุตรคนรองเอ้อร์ไป๋ก็ไม่มีทีท่าสนใจคุณหนูบ้านไหน ส่วนซานเสิ่งห่างไกลจากการแต่งงานเสียยิ่งกว่า อู๋เสียจึงเป็นทายาทเพียงคนเดียวในขณะนี้

หากหลานชายไม่สามารถแต่งสะใภ้เข้าบ้านเพื่อสร้างทายาทรุ่นถัดไปได้ สิ้นสุดสายเลือดกันเพียงรุ่นนี้ เกรงว่าพวกเขาทั้งบ้านตายไปก็ไม่พ้นตกนรกโทษฐานอกตัญญูต่อบรรพบุรุษ

"ดังนั้นข้าจึงยอมเป็นสะใภ้แต่งเข้า" เจ้ากิเลนกล่าวหน้าตาเฉย น้ำเสียงราบเรียบสงบนิ่งประหนึ่งกำลังพูดคุยถึงเรื่องของคนอื่น

อู๋เสียตั้งใจฟังจนถึงจุดที่ทนไม่ได้อีกต่อไป เขากระแอมไอหนักมาก ในใจล้วนเต็มไปด้วยถ้อยคำสบถหยาบคาย

"เจ้า...เจ้าเป็นตัวเมียหรอกเรอะ!?" เขาตกใจแทบตายแล้ว! เสียงพูดนั่นฟังยังไงก็ไม่เหมือนสตรี!

บางทีเขาคงรวบรัดไปเองถึงได้ลืมตัวใช้มาตรฐานของคนมาเทียบกับสัตว์ แต่พอฉุกใจคิดอีกที นี่ไม่ใช่ต้องให้เขาไปจุดจุดจุดกับสัตว์ตัวเมียรึ!

"อย่าบอกนะว่าท่านปู่ยอมมีสะใภ้เป็นสัตว์ตัวเมีย ท่านคาดหวังให้หลานชายมีความสามารถสูงส่งถึงเพียงไหนกัน!" อู๋เสียรู้สึกว่าตั้งแต่เริ่มพูดคุยกับกิเลนตัวนี้มา บทสนทนายิ่งเพิ่มความสิ้นหวังให้เขาขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้ไม่เพียงเป็นลูกหนี้ชีวิต เขายังต้องแต่งกิเลนเป็นเมีย คบหาดูแลไปชั่วอายุขัย ทั้งยังต้องผลิตทายาทสืบสกุลกับเมียผู้ยืนด้วยเท้ากีบทั้งสี่ข้างอีกด้วย!

"ปู่ของเจ้ากล่าวว่า 'ชายหญิงแต่งงานควรมีใจปฏิพัทธ์' นี่เป็นคำสั่งของบรรพบุรุษ ห้ามฝ่าฝืน ดังนั้นจึงกำหนดให้เจ้าเกี้ยวพาข้าให้ได้ก่อนแต่งงาน"

"...ข้าคงฟังผิด รบกวนแม่นางพูดซ้ำอีกหนด้วย"

"อู๋เสีย" เจ้ากิเลนใช้ดวงตากลมโตสีดำสนิทของมันจับจ้องเขา เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกนุ่มนวลเหมือนเคย "เจ้าต้องตามจีบข้า"


ช่วงนี้ย่างเข้าฤดูอวี๋สุ่ยสักพักแล้ว บางวันน้ำฝนจะลงเม็ด แต่ก็มีบ้างที่แดดออกฟ้าแจ้งไปตลอดวัน เช้านี้ท้องฟ้ามีเมฆหนา อู๋เสียกะด้วยความรู้สึกว่าฝนน่าจะตกภายในสองวัน สายลมที่พัดโชยแตะจมูกนำพากลิ่นดินชื้นมาด้วย ขณะนี้บรรยากาศดีมาก ไม่ร้อนไป ไม่หนาวไป ทว่าเหตุใดอู์เสียถึงรู้สึกหนาวเยือกจนตัวสั่นไปวูบใหญ่

"ข้า...ข้าควรต้องจีบกิเลนด้วยรึ"

สัตว์เทพเจ้าขยับใบหน้าขึ้นลงวูบหนึ่ง อาจแปลเท่ากับการพยักหน้าของมนุษย์ได้

"แล้วถ้าข้าไม่จีบ"

"ข้าก็แต่งกับเจ้าไม่ได้"

เช่นนั้นข้าควรดีใจมิใช่รึไง! อู๋เสียได้แต่คิด ปากกลับพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เจ้ายังสาวยังสวย รูปร่างก็แข็งแรงได้สัดส่วน น่าจะหาผู้ชายดีๆ สักคนมาแต่งงานด้วยได้ไม่ยาก" ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ตัวข้า

คราวนี้สัตว์เทพเจ้ากลับถอนหายใจแรง "ข้าให้อู๋ซานเสิ่งตามเจ้ามาพบก็เพราะใกล้ถึงกำหนดแล้ว หลังจากวันนี้จนกระทั่งคืนงานแต่ง ถ้าข้าห่างจากเจ้าเกินสิบก้าว เจ้าจะตาย เช่นนี้แล้วเจ้าจะเกี้ยวพาข้ารึไม่"

น้ำเสียงมันไม่มีเค้าของการล้อเล่นแม้แต่น้อย ลมหนาวไร้ที่มาพัดวูบจนอู๋เสียตัวสั่น

เกี้ยวพาเจ้า?

...ถุย! อาศัยฐานะของคุณชายน้อยแซ่อู๋ เกิดมาข้ายังไม่เคยเกี้ยวสตรีสักคนด้วยซ้ำ แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปตามเกี้ยวสัตว์กีบสี่เท้าให้แต่งงานด้วย! ตอบ!

+++

TBC
20/03/2015

Talk Time:




ค่ะ ชื่อที่แท้จริงของฟิคเรื่องนี้คือ "เจ้าสาวกิเลน" ค่ะ 55555555555+ แต่ใครจะเป็นเจ้าสาวยังไงท่าม้าแมวอะไรนี่ยังแต่งไม่ถึงค่-------แค่กๆ



สังคมอุดมกาว
ด้วง L.