[Daomu One-shot][瓶邪] Kiln

 

"Kiln"

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) One-shot Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)


**Spoiler Warning**




มีคนเคยพูดว่าก้อนหินทั้งแข็งแกร่งและเย็นชา เขาเองก็เคยเชื่อแบบนั้น


ช่วงนี้อู๋เสียรู้สึกว่าจางฉี่หลิงแปลกไป ในสายตาคนนอก จางฉี่หลิงผู้ลึกลับยังเป็นคนหนุ่มแสนเย็นชาเหมือนเดิม ราวกับกาลเวลาไม่อาจสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เขาได้ อู๋เสียคอยสังเกตเขามานานกว่าสิบปีแล้ว แม้ไม่ถึงขั้นพยาธิในท้องแต่ก็กล้าพูดว่าตัวเองเข้าใจเขามากกว่าทุกคน ...แน่ล่ะ คนปกติที่ไหนจะว่างมานั่งสังเกตก้อนหินทุกอิริยาบถและสภาวะอากาศ

อันที่จริงอู๋เสียก็ไม่ว่าง แค่ทำจนติดเป็นนิสัยแล้ว ยากจะเลิกง่ายๆ ดังนั้นจึงแปลกใจไม่น้อยตอนพบโดยบังเอิญ ดวงตานิ่งสงบลึกซึ้ง ใสกระจ่างดุจผิวทะเลสาบซีหูที่ตนเองนั่งมองบ่อยๆ บัดนี้กลับปรากฏระลอกคลื่นสั่นไหวเสียแล้ว

อู๋เสียคิดจะถามความเห็นนายอ้วนหลายที แต่นายอ้วนก็ยังคงเป็นนายอ้วน พูดจามีสาระได้ครู่เดียวก็พาบทสนทนาเตลิดเปิดเปิง ยากจะคุยเรื่องละเอียดอ่อนประเภทจิตใจบอบบางของจางฉี่หลิง

สุดท้ายในวันหนึ่ง อู๋เสียทนคาใจไม่ไหวจึงถามเขาออกไปตรงๆ ทื่อมะลื่อจนอยากดึงคำพูดกลับมาทีหลังก็สายเสียแล้ว จางฉี่หลิงแผ่บรรยากาศหนาวเย็นออกมาเฉียบพลันขนาดที่อู๋เสียยังรู้สึกได้ทันที

"นายไม่อยากตอบก็เงียบไว้ ทำไมต้องทำตัวเลียนแบบอากาศบนยอดเขาฉางไป๋ซานด้วย" อู๋เสียบ่นอุบอิบ ลูบขนแขนตัวเองให้ลู่ลง

"เพราะนาย" สั้น ง่าย ตรงไปตรงมา คำตอบของจางฉี่หลิงเป็นเช่นนี้ทุกครั้ง ทว่าครั้งนี้อู๋เสียไม่กล้าบอกว่าตัวเองเข้าใจเขาอีกต่อไปแล้ว

"ฉัน? ฉันไปทำไมนาย? นายไม่พอใจฉัน? อือ ถ้าแบบนั้นก็โทษที ฉันไม่ใช่เทียนเจินอู๋เสียคนเดิมจริงๆ ช่วยไม่ได้ เอาเป็นว่าทนๆ ไปแล้วกัน เดี๋ยวนายก็ชินเอง" อู๋เสียยักไหล่ ตอบเหมือนขอไปที แต่ความหมายจริงก็เป็นตามนั้นทุกถ้อยคำ หน้ากากที่สวมไว้นาน ยากจะถอดได้อีก

จางฉี่หลิงส่ายหน้า ดวงตาปรากฏคลื่นลมวุ่นวาย อู๋เสียสังเกตเห็นเช่นกัน ไม่รู้จะพูดอะไรกับคนปากหนักตรงหน้า จึงเลี่ยงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดแทน ไม่คาดคิดว่าจะโดนอีกฝ่ายคว้ามือไว้ กลายเป็นท่ายึดยื้อแปลกๆ ชนิดมีสาวที่ไหนมาเห็นคงตราหน้าว่าพวกเขากำลังเล่นบทคนรักงอนง้อใส่กันอยู่เป็นแน่

"...ฉี่หลิง อะไรอยู่ในใจของนาย ฉันไม่กล้ารับรองว่าจะเข้าใจ แต่พูดออกมาเถอะ" อู๋เสียถอนหายใจ พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอันหาได้ยากในช่วงหลายปีนี้ แบบที่หากลูกน้องคนไหนมาได้ยิน หมอนั่นจะโดนยิงทิ้งทันทีแบบไม่ต้องคิด

"สิบปีมานี้...นายสบายดีมั้ย?"

"หา?? ป่านนี้เพิ่งมาถาม?"

"ลำบากมากรึเปล่า?"

"...สิบปีนี้...นายเองก็ป่วยบ่อยสินะ ไอ๊หยา! จริงๆ เป็นไข้ตัวเย็นอยู่ใช่มั้ย หรือกินเห็ดพิษเข้าไปเยอะ ถึงขั้นเห็นภาพหลอนแล้วนี่ เดี๋ยวฉันเรียกหมอมาให้ ต้องตามนายอ้วนมาด้วย เผื่อเหตุฉุกเฉิน นายคงไม่ได้จะกลายสภาพใช่มั้ยเสี่ยวเกอ?"

"นายกับเขา..."

"...ออ............ใช่ ฉันกับเขา"

"สิบปีมานี้...พวกนายสองคน"

"อือ สิบปีมานี้ เพราะไม่มีนายอยู่ เลยมีแต่ฉันกับเขา"

"เขาผอมลงนะ...นายด้วย"

"ช่ายยย ตอนนี้เสี่ยอ้วนเหลือความอ้วนแค่ชื่อแล้ว เพราะเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา หมอนั่นเลยผอมลงมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะดูดีพอๆ กับฉันได้ เสียดายที่เขารักมั่นคงกับหยุนไฉ่ ไม่สนใจผู้หญิงอื่นแล้ว ไม่งั้นคงเนื้อหอมน่าดู"

"อืม..."

"เพราะหมอนั่นไม่สนใจผู้หญิงที่ไหนแล้ว เลยมีคนบอกว่าเขาเปลี่ยนไปสนใจผู้ชายแทน"

"......"

"ฉันเองก็มัวแต่วุ่นวายกับเรื่องของใครบางคนอยู่ แฟนสาวสักคนก็มีไม่ได้ กลายเป็นสองหนุ่มโสดหัวใจว้าวุ่น คลุกคลีอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน"

"......"

"ข่าวลือไม่น้อยบอกว่าฉันกับเขาเปลี่ยนรสนิยมไปแล้วด้วย"

"...นายเปลี่ยนรึเปล่า?"

"เปลี่ยน"

"......"

"......"

"......"


อู๋เสียเริ่มจากการกระแอมไอออกมาเบาๆ แล้วกลายเป็นสำลักเหมือนมีขนมจ้างติดคอ จากนั้นก็กลายเป็นเสียงหัวเราะลั่นห้องนอน ดีที่บ้านหลังนี้กำแพงหนา ไม่มีคนอื่นในบ้าน ไม่งั้นคงมีคนวิ่งมามุงดูเพราะนึกว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นแล้ว

เขาไม่รู้ตัวว่ากำลังมองอู๋เสียด้วยสายตาว้าวุ่นใจแค่ไหน แต่อีกฝ่ายเห็นทั้งหมดนั่น เพียงแต่ทนกลั้นขำมาครู่ใหญ่จนไม่สามารถหยุดตัวเองได้ง่ายๆ ตลอดมาจางฉี่หลิงไม่ถนัดในการคาดเดาความคิดคนอื่น เขาไม่เข้าใจผู้คน เห็นอู๋เสียหัวเราะยกใหญ่ก็ไม่แน่ใจว่าหัวเราะเยาะเขาอยู่หรือเพราะอะไรกันแน่ สุดท้ายจึงคิดเดินออกไป เขาไม่ชินที่ตัวเองรู้สึกว้าวุ่น ต้องการหาที่สงบเพื่อดึงความเยือกเย็นกลับคืนมา แต่เพียงแค่คิด อู๋เสียก็จับมือเขาไว้แน่น จางฉี่หลิงไม่รู้ตัวว่าสายตาของตนสื่อความรู้สึกออกมาหรืออีกฝ่ายรู้จักเขาดีเกินไปกันแน่

"นายแม่งโคตรเพ้อเจ้อ" อู๋เสียพูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง ใบหน้านี้คล้ายกับเทียนเจินอู๋เสียคนเดิมที่เขารู้จัก เพียงแต่อ่อนโยนกว่า อบอุ่นราวกับไฟกองใหญ่ สายตาเขาเหมือนจะพร่ามัวเช่นเดียวกับตอนจ้องดวงอาทิตย์ตรงๆ  "ถ้าฉันชอบใครเพราะหน้าตา ป่านนี้ฉันก็แต่งงานกับเสี่ยวฮัวไปแล้ว ไม่หมกมุ่นกับเรื่องของนายเป็นสิบปีหรอก"

จางฉี่หลิงจึงนึกขึ้นได้ ก้อนหินเย็นยะเยียบแข็งแกร่งแค่ไหน อยู่ๆ โดนความร้อนของไฟเข้าไป ถ้าไม่แตกร้าวก็ต้องร้อนระอุอยู่ดี และหินก้อนหนึ่งก็ถูกโยนลงกลางกองไฟมานานแล้ว ตั้งแต่คืนอันหนาวเหน็บของสิบกว่าปีก่อน

+++

END
13/09/2014

Talk Time:

เอ๋... ฟิคนี้มันอะไร? เสี่ยอ้วนผอมได้ยังไง?

...ก็แค่จู่ๆ ก็โดนยุให้แต่งขึ้นมากลางวันแสกๆ น่ะค่ะ *กระแอม* ส่วนเสี่ยอ้วนที่ผอมไป ก็ถือว่าผอมไปซะแล้ว เป็นแค่ความผอมในมโนแล้วกันค่ะ แอร๊