[Daomu Fan-fiction][瓶邪] Preview: hair 3

 

"hair"
ตอนที่ 3

 

Daomu Biji (Grave Robbers’ Chronicles) Fan-fiction
Pairing: 瓶邪 ผิงเสีย (เมินโหยวผิงxอู๋เสีย)
Note: เป็นพรีวิวของเรื่องยาวที่จะลงในเล่มค่ะ จะลงบนเว็บเฉพาะครึ่งแรกของเรื่องเท่านั้น ถ้าไม่กลัวค้างก็อ่านต่อได้เลยจ้ะ

ตอนก่อนหน้า: ตอนที่ 1 || ตอนที่ 2

**Spoiler Warning**




ในที่สุด ผมกับเมินโหยวผิงก็มายืนทำหน้าเบลอกันอยู่หน้าร้านตัดผม ไม่ใช่แค่เมินโหยวผิงที่เบลอ แต่ผมก็เบลอด้วย

"อู๋เสีย..."

"เสี่ยวเกอ นายอย่าได้ใจร้อน ฉันรู้ว่านายอยากได้ความจำคืน แต่ศึกครั้งนี้หนักหนานัก เราต้องค่อยๆ ก้าวไปเหมือนกับดักในสุสาน"

"อู๋เสีย นายไหวไหม"

"ไหว..."

"เอายาดมไหม?"

"ก็ดี... อยู่ในกระเป๋าหลังช่องแรก นายเปิดให้หน่อย มือฉันแข็งไปหมดแล้ว"

เมินโหยวผิงเดินมาข้างหลัง รูดซิปเปิดกระเป๋าเป้ของผม ค้นดูครู่หนึ่งก็หยิบยาดมหลอดหนึ่งยื่นมาให้ ยาดมหลอดนี้เป็นของฝากที่เพื่อนซื้อมาจากต่างประเทศ กลิ่นมีเอกลักษณ์เฉพาะ ได้ยินว่าตอนไปซื้อต้องแย่งชิงกับลูกทัวร์จีนคนอื่นๆ ที่มุ่งมั่นจะกวาดกลับไปเป็นของฝากยังบ้านเกิดเหมือนกัน ชุลมุนวุ่นวายสารพัดจนร้านแทบแตก กว่าจะได้มายากเย็นนัก เดาว่าเจ้าของร้านที่นั่นคงถึงกับเกลียดลูกทัวร์จีนฝังใจไปเลย ส่วนตัวผมนับตั้งแต่กลับจากตำหนักทิพย์พิมานเมฆก็เรียนรู้ว่าร่างกายของผมอ่อนแอและอยู่ในภาวะเสี่ยงจะถูกน็อกเมื่อใดก็ได้ เพื่อความไม่ประมาท พกไว้หน่อยก็ไม่เสียหาย

ผมรับมาสูดดม ทำใจให้สงบ พลางนวดคลึงขมับตัวเอง มองกองเส้นผมข้างหน้าด้วยสายตาละเหี่ยใจ ส่วนเมินโหยวผิงก็ชี้มือเรียกพนักงานในร้านทำผมให้จัดการปัญหาออกไป พนักงานหลังประตูกระจกหรูหราเดินมากวาดเส้นผมที่กองเต็มพื้นไปทิ้ง พลางมองพวกเราด้วยสายตาสงสัย ประมาณว่าพวกเอ็งมาทำอะไรกันแน่ ยืนยักแย่ยักยันอยู่หน้าร้านไม่เข้าไม่ออกเสียที แถมยังทำท่าจะเป็นลมเป็นแล้งไปอีก

เรื่องจริงคือ ผมกับเมินโหยวผิงมายืนทำหน้ามึนที่หน้าร้านทำผมกันเกือบค่อนวัน โปรดนึกสภาพร้านทำผม (ที่แปลว่าร้านทำผมจริงๆ ไม่ใช่ซ่อง) ร้านใหญ่ในเมืองหังโจว คนใช้บริการมากมาย วันหนึ่งกรรไกรผ่านหลายหัว ย่อมต้องมีเศษผมที่กองพะเนินเทินทึกเต็มพื้นไปหมด ด่านแรกของผมคือกองขยะข้างหลอดไฟหมุนหน้าร้านที่มีเศษผมกองทิ้งไว้ แม่งเอ๊ย กว่าจะผ่านมาได้ก็ทรมานใจนัก พอมาถึงหน้าประตูก็เจอเส้นผมอีกมากมายที่โดนตัดทิ้งสดๆ ใหม่ๆ กองทิ้งบนพื้นนั่นอีก กำลังใจจะผลักประตูเข้าไปใช้บริการถึงกับเหือดหาย

พวกเรายืนค้างเติ่งอยู่ตรงนั้นไม่ต่ำกว่าห้านาที คนทั่วไปคงมองไม่ออกว่าการเจอกองเส้นผมในร้านทำผมนั้นมันเป็นปัญหาอย่างไร แต่สำหรับผมที่มีประสบการณ์ชวนอกสั่นขวัญแขวนกับผีแม่ย่ามาถึงสองครั้งสองครา แค่เส้นผมตัวเองยังไม่ค่อยอยากจะสัมผัส นับประสาอะไรกับผมคนอื่นที่ไม่รู้จัก แถมในกองยังมีผมเปียกผมหมาดปนอยู่ด้วย นับตั้งแต่กลับจากสุสานใต้สมุทร ผมก็เป็นโรคแพ้เส้นผมเปียกอย่างรุนแรง ไม่คิดว่าจะเจอซ้ำอีกทีที่โกลมุด คราวนี้ถึงกับหลอนเส้นผมทุกชนิดไปเลย ยิ่งเจอเส้นผมหลายแบบคละกันเป็นก้อนเดียวแบบนี้ยิ่งไม่ไหว ให้ฝืนใจย่ำผ่านไปผมต้องคันไปถึงลำไส้แน่ๆ

ผมสูดยาดมอีกหนึ่งฟอด แล้วก็รู้สึกซาบซึ้ง นึกขอบคุณสวรรค์ที่เสี่ยวเกอแม้ความจำเสื่อมแต่ก็ยังช่างสังเกต ยังรู้ใจช่วยชี้บอกพนักงานให้ ตอนนี้พนักงานเก็บกวาดไปแล้ว หนทางสะดวก ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องสู้ต่อ เพื่อไม่ให้น้ำใจของเขาต้องเสียเปล่า และเพื่อตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ด้วยหัวโล้นของเสี่ยวเกอให้จงได้

แต่แม่งเอ๊ย ก้าวเข้าไปยังไม่ถึงสามก้าวดี ก็พบอีกสิ่งที่น่าสะพรึงไม่แพ้กัน ทำเอาหัวใจแทบจะร่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม คราวนี้ไม่ใช่กองผมที่หลุดจากศีรษะแล้ว แต่เป็นผมคนเป็นๆ ที่นั่งหน้าสลอนเรียงรายบนเก้าอี้ทำผมตลอดสองฝั่งทางเดิน ทั้งผมสระหมาด ผมสระไดร์ ผมทำสี ผมที่กำลังแปะแผ่นยืดผม แต่ละหัวหงายห้อยจากพนักที่นั่ง เส้นผมย้อยลงมาเป็นช่อๆ มาทรงเดียวกับผีแม่ย่าฮั่วหลิงที่โกลมุดเลยทีเดียว แค่มองก็อยากอาเจียนเวียนหัวนัก

สถานที่เดียวแต่กลับรวบรวมสิ่งที่ทำให้ผมขนลุกขนพองเข้าด้วยกัน ผู้หญิง ผู้หญิงผมยาว ผมเปียก กองเส้นผมขยุกขยุย จะขาดก็แค่วานรสมุทร ถ้าปล่อยให้ผมอยู่นานกว่านี้ต้องเป็นบ้าแน่ๆ

พนักงานร้านเดินมาต้อนรับ แต่ผมมือไม้แข็งไปหมดแล้ว รู้สึกพะอืดพะอมมาก ภาพความฝันเมื่อคืนกับความรู้สึกระดับ HD โผล่แทรกเข้ามาในสมองเป็นระยะ พลันใบหน้าเดียวกับที่เห็นในฝันก็โผล่หน้ามาทับซ้อนเข้ากับภาพในหัวพอดี เมินโหยวผิงเดินมาตรงหน้า จากนั้นก็ฉวยข้อมือผมพาเดินออกจากร้าน

"เดี๋ยวสิ" ผมไม่ทันตั้งตัว เพิ่งได้สติตอนที่เขาพาเดินออกมาได้หลายเมตร เขาตัวบางกว่าผม ผมที่แข้งขายังสั่นๆ โดนเขาลากเดินไปไม่รู้เรื่องรู้ราว ก้าวตามจังหวะเดินของเขาก็ไม่ค่อยจะทัน คนตัวเล็กลากคนตัวใหญ่จึงเป็นภาพที่แปลกประหลาดพิกล

"ไม่ต้องแล้ว"

"อะไรไม่ต้อง?" ผมสงสัย

"ถ้านายไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน กลับไปที่บ้าน ฉันจะตัดผมเอง"

×××

TBC: Part 4

Talk Time:

ตอนนี้มาแบบสั้นๆ ค่ะ เซ็ตนี้ใสๆ เน่อ~ ヽ༼ ˵ ° ᗜ ° ˵ ༽ノ

เรื่องยาดมของนายน้อยเนี่ย... ทำเอาคนเขียนเนี่ยแหละปวดหัวเรียกหายาดมซะเองไปเลย เพราะเราเขียนไปก่อนแล้วค่อยมานึกได้ว่ารู้สึกประเทศอื่นเขาจะไม่ได้มียาดมกันทุกประเทศ! แล้วประเทศจีน (โดยเฉพาะหังโจว) จะมีมั้ยเนี่ย! ว่าแต่ก่อนอื่น ยาดมภาษาจีนเรียกอะไร! (ถ้าไม่มีคีย์เวิร์ดก็นึกไม่ออกว่าจะถามพี่กูเกิ้ลยังไงอยู่ดี) จะเปิดดิคก็นึกคำว่ายาดมภาษาอังกฤษไม่ถูกอีก แล้วฉันจะเสิร์ชเยี่ยงไร! *ร้องกรี๊ดใส่ต้นฉบับ* แต่สุดท้ายก็งมจนเจอแหละนะคะ เสิร์ชพบว่ามีแบรนด์ท้องถิ่นอยู่บ้างแหละนะ

ตอนหลังเพิ่งนึกได้ว่ามีแหล่งข้อมูลใกล้ตัว เลยไปกระตุกชายเสื้อถามมิตรสหายด้วงอีกคนมาค่ะ ได้ความว่า หังโจวจะมียาดมมั้ยไม่รู้ รู้แต่ยาดมไทยฮิตฮอตที่นั่นมากเลยนะ! เห็นว่าชอบมากวาดจากไทยกลับไปเป็นของฝากเลยทีเดียว โอเชค่ะ ...งั้นเขียนล้อทัวร์จีนที่ชอบมาลงเที่ยวที่ไทยซะเลย (จริงๆ อยากลงดีเทลกว่านี้ แต่เดี๋ยวเวิ่นเว้อ ล้อแค่นี้พอนะ 555) โฮฮฮฮ

สั้นๆ เนอะตอนนี้ เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้จะอัพให้ไวเลยค่ะ แฮ่ ตอนหน้าเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ > v <)ノ